Bulgaristan Türklerinin Özgür Sesi
1986 ve ya 1987 yılında soğuk bir kış ayıydı. Doğu Rodoplar'da Komünist rejimin ayak izleri, yerde oluşan kar tabakasına, derin izler bırakıyordu. Baskı yelleri kış rüzgarından çok daha soğuk esiyordu.
O günlerde köyün yaşlılarından bir amca rahmetli olmuştu. Müslüman geleneklerine göre mevta, sal /bir çeşit tabut/ denilen bir taşıma vasıtasına koyularak, mezarlığa götürülecek ve defnedilecekti. Fakat yerli rejim adamları buna itiraz ettiler ve mevta mutlaka sandukaya koyularak mezarlığa götürülecekti. Karşı gelen dövülecek, sövülecekti. Öyle oldu ki, köyde sanduka bulunmuyordu ve belediye merkezinden getirilmesi gerekiyordu. Yolları kaplayan kar, bunu engelliyordu. Cenazenin kaldırılmasına izin vermediler. Mutlaka sanduka ile başka dine uygun gömülecekti. Saatler uzadı.
Güneşin, yüksek tepelerin ardına saklanmasına bir iki saat kalmıştı. Mevtanın yakınları ve halk sabırsızlanmaya başladı. Sonunda her şeyi göze alarak sal ile cenazeyi kaldırdılar.
Köyden hayli uzaklaşmışlardı. Komünizm yandaşları belediye merkezinden zorluklarla Nisa marka otomobil ile sandukayı getirdiler. Ve düştüler cenazeyi götüren halkın peşine. Erelim ve mevtayı saldan alıp, sandukaya koyalım diye.
Sanduka omuzlarında götürülüyordu. Halka erdiler. Fakat kararlı halkı görünce mevtayı saldan almaya cesaret edemediler. İnsanlar sandukayı da omuza aldılar. Sal ile sanduka yan yana mezarlığa doğru götürülüyordu. BİR ÖLÜ İKİ TABUT. Bir millet, bir dil, bir din. Fakat iki cenaze usulü. Biri yüzyıllardır süren gelenek. Diğeri rejimim 1,5-2 yıldır dayattığı zorba. Biri gönülden yapılan adet, diğeri zorbalıktan.
Mezarlıkta mevtayı saldan çıkarıp geleneklere göre toprağa koydular. Sandukayı parçalayıp mezara attılar. Üzerini toprak ile örttüler. Suskunluk etrafı kaplamıştı. "Allahım tez zamanda bu rejimi de sanduka gibi toprağa göm", duaları gönüllerde inledi. Belki rejim yandaşları duymadı, ama gönülden yapılan duaları Yaradan duymuştu...
|
|
||||||||||||||||
|
