BİR ÖMÜR İÇİNDE TEK SEVDA

Pazartesi, 23 Haziran 2014

Tolga TURANGidenin ardından el sallanır diye bildim hep ardından koşulmaz yâda önüne çukur kazılmaz.
Ne geçmişte ne gelecekte aslanlarım oldu mu diye düşündüm durdum. Değersizliklerim olmadı benim. Aksine değer verdiklerim daha çok oldu birden fazla belki de milyon yok yok milyonlardan daha çok. Eğer bu bir rüya ise ne zaman bitti ve benim tüm gerçekleri kabullenmem ne zaman gerçekleşecekti.

Sabah kalktığımda hiç pişmanlıklarım olmadı desem yalan söylemiş olurum. Yitip giden bir gecenin ardından ne kadar mutlu olabilir ise insan işte öyle mutluyum sanırım artık. Âşık olmak zor değil de zor olan ondan sonrası işte onu devamını becerebilmek önemli olan. Dünyalarımız da farklı olsa bazı yerlerde ya benimsin ya toprağın denilirken bir taraftan da olmadı ise dost kalalım demekte varmış ha o bazı yerlerde. Hani benim kendi elimle ördüğüm yitik tuğlaları benden ibaret boyumun bakmaya yetmediği hayat duvarımda. İçim acırken bile seni seviyorum demek bile en özelinden sanırım.

Bir tablo hayal et ve karşısına geç ne zaman canın sıkılsa sığınılacak bir liman gibi hissettiğin olmadı mı? Acaba bunlar benim iyi günlerim mi diye düşüncelere daldığın. Bir çırpıda karar ver ipte boşana bilir misin hayattan. Umut dünyası bu umutla bakılan bir hayattan. Seninle tartışamayacak kadar hayat inan güçsüzüm ben. Ne desen evet diyebilecek kadar güçsüzüm. Yok, artık benim kalmayan bırakmadığın bir noktacık bile gururum. Dayanamamak artık ey hayat acaba seni ben yoksa kıskanıyor muyum? Anlayabilmek seni tüm zorluklara rağmen anlayabilmek. Seni seviyorum demek beklide sana söylediğim ilk sözüm olsa gerek çok eskilerde geçmişlerde kalsa bile. Ama yarınlar bizim değil mi?

Yoklar hanesine kayıtlı bir yaşam benim ki. Toplumla yüzleşmek bu olsa gerek. Duyarsız kalmak mı bu yâda kalamamak mı? Tanrım isteseydi bizi bir kalıpta yaratmaz mıydı? Herkesi zenci herkesi beyaz bak etrafına hadi. Tanrım bile dünyanın tüm renkleri ile bizleri yaratmış iken. Kime kaldı bu insan ayrımı kimiz biz yoklar hanesine bir artı diye eklemek mi?

Herkese karşı yalnız kalmak ve ardından çok yorulmak ne kadar zor ve çaresiz bir durumdan ibaret değil mi. Hayata karşı bir borcum var ise ödeme planı da sanırım bana ait olacak. Elimden gelenin en alasını yaparak ödenmesi gereken bir borç bu. Sürekli âşık olmak isterken çevrem de ki aşk acılarını çekenleri görünce bir an olsun şükür. Aşk değimlidir o acıların en büyüğü.
Hayattan bir şey almak istiyorsan önce ayağa kalkacaksın. Dünyanın en düşüğü ben değilim ya yani benden o kadar çok var ki diyeceksin. Kalk dünya zayıfları harcıyor o zaman sen güçlü olacaksın sen acıyacaksın sana acımayanlara.

Basitlik sefalet değimlidir nefeslerinden ta yanıma kadar kokusu geliveren acizliğin tek gerçekliği. Yenilmeyeceğim o gerçekliğe. Her ne kadar yakınımda da olsa nefesini hissedecek kadar yakın acizliğin gerçeklik kokusu. Kalbim şimdi dönsem yeniden geriye kime ama kime. Düne ait diyecekleri artık bugüne ait olabilecek mi? Bir gün sana kızsam yüz bin yıllık bir yola da çıksan dönüp dolaşacağım yer sanırım kalbim den başka yerim olmayacaktır.

Bir ömür içinde tek sevdam; yitip giden bakışlara kaygısız kalamayacak kadar derin gizemli ve tanıdık. Her sabah aynada gördüğüm tanıdıklığı hatırlatıyor. Sonsuzluğa kadar. Aslında benim sonsuzluğu senin yaşamandı. Öyle bir yaşam ki bir ömür içime sakladığım sarı sandıklarda kilitli naftalin kokulu ömrümün her bir noktasında gizli saklı kalmış tek sevdam.