18 Mart 2016, Çanakkale Zaferi'nin 101. yıldönümü. Çanakkale, Boğazları geçerek İstanbul'u ve Anadolu'yu ele geçirmeye çalışan düşmanın durdurulduğu yerdir. 250.000 insanın şehitlik mertebesine ulaştığı ve bir o kadarının da hayatını kaybettiği; nice hayallerin yok olduğu ve bir daha canlanmadığı gizemli yer Çanakkale. Çanakkale; İstanbul'un kilidi, Türk Milleti'nin millet bilincini kazandığı, Mustafa Kemal Atatürk'ün silah arkadaşlarıyla birlikte büyük kahramanlıklar gösterdiği, insana heyecan veren dünyada eşi benzeri olmayan bir toprak parçası.
Evet, Çanakkale zaferiyle ilgili ne söylense azdır. Çünkü o gün Osmanlı'nın geleceği için gencecik insanlar hiç düşünmeden vatanlarını kurtarmaya koştular. Gencecik insanlar arasında yeni nişanlılar, üniversite öğrencileri ve daha nicesi geriye dönmeyi akıllarına dahi getirmeden bu kutsal davaya sahip çıktılar. Osmanlı'nın tüm topraklarından kahraman insanlar cepheye koştular. Bugünkü Türkiye, Yunanistan, Bulgaristan, Arnavutluk, Kosova, Lübnan v.d. bölgelerden insanlar vatanları uğruna yollara düştüler.
Kahraman Mehmetçikler düşmana geçit vermediler. Mermiler havada çarpıştı ve birbiri içinden geçti. Gönülden vuruştular, Allah'ı arzu ettiler akşama kavuştular. Kısacası onlar vuruldular ve ölmeden mezara koyuldular.
İşte bu kahramanlar arasında Batı Trakya'nın Gümülcine, Dimetoka, İskeçe ve Dedeağaç bölgelerinden de yaklaşık 8.500 gencecik insan vardı. Onlar da çağrıya uydu ve vatanlarını düşman eline teslim etmemek üzere geldiler. Gümülcine'den 22 yaşında Hüsmenoğlu Rüstem, İskeçe'den 24 yaşındaki Yusufoğlu Ali Rıza, Dimetoka'dan Hacı Mehmet Fettah, Dedeağaç'tan Recep Ali ve daha niceleri vatanları uğruna kahramanca savaştılar ve şehit düştüler
Biz, Batı Trakya Türkleri bu vefakar ve cefakar insanları ancak 91 yıl sonra hatırladık ve andık. Düşünceleri sadece vatan olan bu kahramanları unutmamamız gerekir. Onlar bize koskoca bir vatan bıraktılar. Bu son vatanda onlara bir duayı çok görmemiz lazım. Onlara çok şey borçluyuz. Onlar için ne yazılsa azdır. Bu kahraman insanları bir kez daha minnetle, şükranla anıyoruz. Ruhları şad olsun.
Bir Yolcuya
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak bir devrin battığı yerdir
Eğil de kulak ver. Bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek Anadolu'nda
İstiklâl uğrunda namus yolunda
Can veren Mehmed'in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele
Son vatan parçası geçerken ele
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanını akıttığı yerdir.
Düşün ki, haşr olan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek. Amansız. Çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.