Bulgaristan'daki Türklerin Özgür Sesi
Hiç şüphesiz son birkaç yıldır gündemi en fazla meşgul eden konuların başında ekonomik kriz bulunuyor. Televizyonlarımızı açıp keyifle kahvemizi yudumlamak istediğimizde haber kanallarından şu kadar kişi işsiz kaldı, şu karar kişi işten atılacak gibi haberleri izlediğimizde onlardan biri olma korkusu içimize düşer ve kahve keyfimiz de daha başlamadan bitmektedir. Aynı şekilde alışveriş yapmak için arabamıza bindiğimizde, radyoyu açıp yol boyunca biraz müzik dinlemek istediğimizde, radyodan akaryakıt fiyatlarının fiyat rekoru kırdıklarını, gıda fiyatlarının durmadan artığını, öyle iki gofretin bir ekmekten pahalı olduğunu duyduğumuzda birçoğumuz anahtarları kontaktan alıp eve geri dönmek zorunda kalmaktayız. Tabi ki kriz birçok kişiyi olumsuz etkilese de, birçok kişinin de ekmeğine yağ sürmekten başka bir şey yapmamaktadır. Örneğin işverenlerin birçoğu ekonomik krizi bahane göstererek işçilerini daha fazla çalıştırmak için baskı yapma konusunda rahatlamışlardır. Öyle ki kriz durumunda işverenler çalışanlarının piyasada çok işsizin bulunduğun hatırlatarak işçilerini kibarca tehdit etmektedirler. Çok rahatlıkla görülüyor ki, kriz zengini daha zengin, fakiri ise daha fakir konuma getirmiştir. Her gün televizyonlarda, radyolarda ve internet sayfalarında krizin bazı ekonomik etkenlerden dolayı var olduğunu yazıp çizmelerine rağmen, hiçbir medya her gün insanlar tarafından yapılan israf hakkında tek bir resim, tek bir klip, tek bir söz dahi etmemektedirler. Bir gün televizyonumu açıp biraz haber izlemek istediğim de iki tane haber çok dikkatimi çekti. Bir yandan evine ekmek götüremeyen bir fakiri haber olarak veren televizyon kanalı bu durumdan krizi sorumlu tutarken, diğer yandan da Avrupa'nın farklı ülkelerinde yok domates festivali, yok portakal karnavalı gibi etkinlikler düzenlenerek tonlarca yemişin eğlence amacında kullanılmasını ve bu sebze ve meyveleri yerlere atarak ayakaltına alınmalarını çok güzel bir gösteriymiş, çok büyük bir marifetmiş gibi gösterirken, bu israf etkinliğini düzenleyenlerin ise nerdeyse kahraman konumunda tutulmasını ve hatta insanları bu duruma özendirmeye çalışmak için çaba sarf etmek hakikaten anlaşılması çok güç bir durum olarak aklımda büyük bir soru işareti oluşmasına neden oldu.
Bana göre kriz sadece evine ekmek götürmekte zorlanan, çocuğunu okutan, hastası olup da ilaç alması gerekirken işini kaybeden garipler için vardır. Yoksa sokaklara sebze meyve saçan bir milletin kriz olduğunu söylemsi ve şikayette bulunması çok ayıp ve abestir. Hiç unutmamak gerekir ki Allah bu dünyada herkesin rızkını vermiştir, bizim tek yapmamız gereken tek şey bize sunulan imkânları dengeli bir şekilde kullanmak ve gerektiğinde de paylaşabilmeyi bilmektir.
|
|
||||||||||||||||
|
