Şükriye GÜNGÖRHerkesin bir hayali vardı derdi.

Kimileri güzel tatil planları yapar, kimileri giyeceği elbiseyi düşünür, delikanlının sevdiği kıza en güzel hediyeyi alıp yanında olmayı düşlerken, bir anne bebeğini en iyi şekilde büyütmenin hayali içinde yaşıyordu.

Düşünüyordu ve diyordu ki hayallerim bir gün benimde gerçekleşecek midir?

Çok küçük yaşta iş hayatına atılan genç, sorumluluklarını üstesinden gelmeyi öğrenmişti.

Karar verdi ve yapmak istediklerini sıraladı. Öncelikle birşeyler yapabilmek için ve ben yapabildim demek adına kendi parasını kazanmayı ögrendi .

Biliyordu ki hayat herkese eşit ve adil değildi.

Yaşı çok küçüktü çocukluk nasıl yaşanırdı acaba?

Küçük bir yiyecek dükkanında yardım eder, şeker tartar, çekirdek paketler ve okula gidebileceği harçlığını kazanırdı. İşe giderken neden gitmek zorundayım diye bir gün demedi ve günler geçti, liseyi bitirdi ve üniversite sınavına girdi.

Arkadaşları, yaşıtları tatile gidiyordu genç işe gidiyordu.

Özenmiyordu genç çünkü biliyordu ki bir gün o da hayallerini gerçekleştirecek..

Zaman zaman huzur bulduğu ve gittiği bir yer vardı.

Burası hayatı yaşamış ve yaşlanmayı burada seçmiş ve seçmek zorunda kaldığı kişilerin geldiği bir yerdi. Ziyaretlerinden bir gün mavi boncuk gözlü, saçları beyaz, yüzündeki kırışıklıkları çizgi çizgi olan teyzeye sormak istedi. Sen neden burdasın? Arkadaşların mı var? Sormakla hata mı ettim diye düşünürken mavi boncuk gözleri olan teyzenin, gözleri ıslanmaya başladı.

Derin bir nefes çekti ve gencin elini tuttu anlatmaya başladı. Dünya değişiyor yavrum dedi teyze. Zaman acımasız, duygular ölüyor, ihtiyaclar değişiyor dedi gence. Daha dün gibi hatırlıyorum biz güzel zamanlarda yaşadık bir sofrada ekmeği bölüşüp, bir oda da yerlere minder serer, masallar anlatır uykuya dalardık. Oysa şimdi iki odalı bir evde oturan çocuğumun iki evladı var. Fazla bir odam daha yok deyip beni buraya gönderdi yavrum deyip gence sarılıp ağladı.

Ağlıyordu çünkü orada kalmaya mecburdu. Alternatifi yoktu...Çünkü çocuklarını onu bırakmıştı düşüncesi vardı.

Ağlıyordu zaman gözlerinin önünden akıp gitmişti. Keşkeleri o kadar çoktu ki.

Ağlıyordu Zaman geri dönmeyecekti.

Ağlıyordu çünlü tek tesellisi oydu...

Derken,

Zaman çok hızlı geçmişti.

Genç, mavi boncuk gözlü teyzeye uzun uzun baktı ve sonra ayrılma vakti geldi gitmeliyim dedi.

Mavi boncuk gözlü teyze yavrum sen bari arada gel bekleyeceğim dedi.

Genç, geleceğim elbette dedi , bir buse koydu yanağına oradan ayrıldı..

Bir kaç gün sonra genç üniversite sınavını kazandı. Bu arada mavi boncuk gözlü teyze aklından çıkmamış ve kendisine yine gelirim demişti. Genç, okul işlerini halledip müsait bir zamanda tekrar gitmeyi planlıyordu.

Aradan üç hafta geçmişti ve büyük bir çikolata alıp tekrar ziyaret için yola koyuldu.

Hava güneşliydi. Bugün güzel bir gün diyerek mavi boncuk gözlü teyzeyi görmek için sabırsızlanıyordu.

Yola koyuludu ve yaşlaıların kaldığı yere geldi.

Orada bulunanalar güneşin tadını çıkarmak için oturup sohbet edıyorlardı.

Genç etrafına bakındı belki , mavi boncuk gözlü teyzeyi görürüm diye fakat ortalıkta yoktu.

Merdivenleri koşarcasına çıktı ve onun bulunduğu odaya gitti.

Oda da yoktu mavi boncuk gözlü teyze...İki yaşlı oturup sohbet ediyordu.

Genç , onların yanına gitti ve sordu? Burada oturan teyze nerede diye? Onlar da mavi boncuk gözlü teyzeyi mi arıyorsun diye sordular?

Genç evet ta kendisini arıyorum dedi..

Yaşlılardan birisi başınız sağ olsun dedi,

Gencin gözleri doldu. Bir daha gelirim demişti kendisine oysaki geç kalmiştı.

Genç, dostlar sağolsun dedi ve çikolatayı yaşlılara vererek oradan ayrıldı.

Genç dışarı çıktı ve ağlamaya başladı.

İşte o gün karar verdi

Herkesin bir hayali var. Bir aşığın,sevdiği biriyle evlenmesi, bir gezginin gitmek istediği yere gitmesi gibi

benimde bir hayalim var dedi genç.

Hayaller ve gerçekler.. Hayattayken hayatı yaşayabilmek ve hayatı ertelememek dedi.

Mavi boncuk gözlü teyzenin hayali de çocukları ile birlikte olabilmekti..

Hayat herkese eşit ve adil değildi dedi..

Hayalim , hayatı ertelememek dedi ve gözyaşını silerek yola koyuldu..

Şükriye GÜNGÖR

YAZARIN DİĞER YAZILARI

 Deprem, Yaşam bir mucize....

 Hata Bizde....

 Evlat, Toplum Hastalanıyor...

 Bir göç hikayesi.. Bir genç kızın hikayesi...

 Cep Herkülü...